X.2016 Stopień adiunkta w Pracowni Gościnnej, ASP w Warszawie
21.XI. 2011
Tytuł doktora sztuki w dziedzinie sztuk plastycznych dyscyplinie artystycznej – sztuki piękne, na podstawie rozprawy doktorskiej
„Przestrzeń ciała – pamięć przestrzeni”
Promotor w przewodzie doktorskim: prof. Grzegorz Kowalski Recenzenci w przewodzie doktorskim: prof. ASP dr. hab. Hanna Jelonek i prof. Marcin Berdyszak
02.VI.2003
Dyplom magistra sztuk pięknych w zakresie Rzeźby w pracowni Przestrzeni Audiowizualnej prof. Grzegorza Kowalskiego ASP Warszawa
2000-2003
Pedagogiczne Studia Uzupełniające kierownik katedry: dr Ewa Muszyńska
1998-2003
Akademia Sztuk Pięknych w Warszawie Wydział Rzeźby Pracownia Przestrzeni Audiowizualnej prof. Grzegorza Kowalskiego
II-VI 2002
Stypendium Vysoka Skola Vytvornych Umieni w Bratysławie
V. 2001
Kurs wychowawczy dla dzieci i młodzieży Kuratorium Oświaty w Warszawie
PRAKTYKA DYDAKTYCZNA
Od XI. 2014
współpracuje w „Pracowni Gościnnej” Wydziału Rzeźby ASP z dr Krzysztofem M. Bednarskim
VI.2012-X. 2014
Asystent w Pracowni Rzeźby na Wydziale Malarstwa oraz Nowych Mediów w pracowni dr hab Jakuba Łęckiego
XI.2005-VI.2012
Asystent w Pracowni Przestrzeni Audiowizualnej prof. Grzegorza Kowalskiego na Wydziale Rzeźby ASP Warszawa
XII 2003-VI.2005
Asystent w pracowni rzeźby adi. I st. Antoniego Grabowskiego w Katedrze Kształcenia Ogólnoplastycznego
na Wydziale Architektury Wnętrz ASP w Warszawie
NAGRODY I WYRÓŻNIENIA
XII. 2008
Nagroda rektora Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie za osiągnięcia Artystyczne i dydaktyczne
WYSTAWY I DZIAŁANIA ARTYSTYCZNE
Udział w wystawie dyplomowej w galerii „Aula” VI 2003
Udział w wystawie „Rzeźbiarze fotografują” w Muzeum Rzeźby im. Xsawerego Dunikowskiego „Królikarnia”. II 2004
Udział w wystawie „Dyplomy 2003-2004” galeria „Aula „ VI 2004
Udział w międzynarodowym festiwalu „Sztuka ulicy” (w projekcie Fantomtopia ) VII 2004
Udział w wystawie pt. „ Powinność i Bunt” w Narodowej Galerii Sztuki „Zachęta” IX-X 2004
Udział w wystawie p.t .’’Mistrz-uczeń-mistrz.’’ Twórczość pedagogów Wydziału Architektury ASP galeria ,,Z.P.A.P’’ XII-I 2005
Asystent scenografa w projekcie „Fabryka Norblin, Zakład Wytopu Snów Imieniem Zantmanna”
Pokaz videoinstalacji-Teatr Nowy w ,,Fabryce Trzciny’’ II 2005
Udział w pokazie filmowym. Klub ,,AURORA’’. V 2005
Asystent scenografa Antoniego Grabowskiego w sztuce „Bitwy” Rolanda Topora w reżyserii Łukasza Czuja
w Teatrze na Woli VI. 2005
Udział w Międzynarodowym Festiwalu „Sztuka Ulicy” VII. 2005
Udział w II Warszawskim Biennale Multimedialnym XII. 2005
Udział w Warszawskim Festiwalu Sztuk Pięknych WFSP’ 2006 V-VI.2006 Galeria Sztuki Bożeny Marki
Udział w wystawie p. t. „0-22” Galeria „AULA” ASP Poznań V. 2006
Scenograf w sztuce Bogusława Schaeffera p.t. „Multimedialne coś”, w reżyserii Kariny Piwowarskiej III. 2007
Udział w wystawie galeria BWA Zielona Góra IV.2008
Udział w pokonkursowej wystawie zbiorowej Z.P.A.P w Warszawie V. 2008
V Festiwal Kultury Żydowskiej „Warszawa Singera”- Projekt „Pamięć Kamienic” Ulica Próżna 7/9 IX. 2008
Udział w wystawie „Widok 12- artyści przejmują kamienicę!” IX. 2008
Udział w wystawie Pedagogów Wydziału Rzeźby Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie XI. 2008
Udział w wystawie Pedagogów Wydziału Rzeźby Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie
Galeria Sztuki Zamek w Suchej Beskidzkiej III. 2009
Udział w wystawie w Galerii Lipowa 13 Lubelskie Towarzystwo Zachęty Sztuk Pięknych „SEKWENCJE”
z pracowni Kowalskiego V. 2010
„Przestrzeń Ciała – Pamięć Przestrzeni” – wystawa indywidualna w ramach przewodu doktorskiego Galeria Nowych Mediów ASP Warszawa VI. 2010
Udział w wystawie „Miasto Gwiazd- czyli Festiwal Gwiazd w Żyrardowie” IX. 2010
Udział w wystawie pedagogów Wydziału Rzeźby ASP-Ośrodek wystawienniczy „Kasztel w Szymbarku” III. 2011
Wystawa indywidualna w Galerii 2.0 ASP w Warszawie V-VI.2011
Udział w projekcie „Noc Muzeów” 14.V.2011
Wystawa na Festiwalu „Miasto Gwiazd” w Żyrardowie IX.2011
Wystawa Pedagogów Wydziału Rzeźby ASP w Warszawie Dom Kultury Bemowo w Warszawie 2011
Wystawa pracowników Wydziału Rzeźby Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie Galeria Domu Kultury na Saskiej Kępie V.2012
Wystawa na Festiwalu „Miasto Gwiazd” w Żyrardowie IX. 2012
Kurator wystawy „Forma Przestrzeń Podmiot” Twórców Wydziału Rzeźby ASP w Warszawie
Galeria(-1) Polskiego Komitetu Olimpijskiego w Warszawie X. 2012
Projekt i realizacja obiektu do videoinstalacji „Koniec świata, koniec sztuki”
w ramach działań nieformalnej grupy artystycznej End of Art XII. 2012
Prezentacja obiektu videoinstalacyjnego „Brama” w ramach działań grupy artystycznej End of Art
Hala główna Dworca Centralnego w Warszawie XII. 2012 do I.2013
Prezentacja obiektu videoinstalacyjnego „Brama” w ramach działań grupy artystycznej End of Art
Gmach Rektoratu ASP w Warszawie I-II. 2013
Prezentacja obiektu videoinstalacyjnego „Brama” w ramach działań grupy artystycznej End of Art
Akademia Teatralna im. Aleksandra Zelwerowicza w Warszawie III.2013
Prezentacja obiektu videoinstalacyjnego „Brama” w ramach działań grupy artystycznej End of Art
na Interdyscyplinarnym Festiwalu „Miasto Gwiazd” w Żyrardowie IX.2013
Udział w wystawie „Miasto Gwiazd” w Żyrardowie IX. 2015
Udział w Wystawie Berlin Akademie der Kunste X-XI. 2015
Wystawa Katedry Działań Przestrzennych Gmach Wydziału Rzeźby – II. 2016 r.
Udział w wystawie „Noc Muzeów” – V.2016 r.
Wystawa rzeźby „Dialogi. Warszawska Stacja Sztuki.” Ogród Botaniczny UW – VI – X. 2016 r.
Kurator wystawy rzeźby VIII Festiwal sztuki „Miasto Gwiazd” Żyrardów – IX. 2016 r.
Udział w wystawie w ramach Juwenaliów Artystycznych 2017, Uniwersytet Muzyczny Fryderyka Chopina, Okólnik 2, Warszawa – V.2017 r.
Udział w wystawie w ramach Nocy Muzeów, Akademia Sztuk Pięknych w Warszawie – V.2017 r.
Udział w wystawie „Akademiks, czyli przegląd sztuki postakademickiej”, Burakowska 14, Warszawa – VII/VIII.2017 r.
Udział w wystawie oraz Kurator ekspozycji rzeźby ASP Warszawa IX Interdyscyplinarny festiwal sztuk ”Miasto Gwiazd 2017 w Żyrardowie Muzeum im Filipa de Girarda – IX. 2017 r.
Udział w wystawie ”CZYM SIĘ ZAJMUJESZ ?”Galeria salon akademii, akademia sztuk pięknych w Warszawie – IX. 2017 r.
„Człowiek może ogarnąć tak niewiele rzeczy naraz ; widzimy tylko to, co dzieje się przed nami, tu i teraz. Unaocznienie sobie równoczesnej mnogości procesów, jakkolwiek się nawet uzupełniających, przekracza jego możliwości. Doświadczamy tego nawet wobec zjawisk względnie prostych. Los jednego człowieka trudno jest objąć, ale dzieje tysiąca, miliona nie znaczą w gruncie rzeczy nic.”
(Lem St., 11974, s. 185)
Człowiek wykorzystując swój intelekt i kreatywność, generuje metody i narzędzia do realizacji celów które ze względu na jego fizyczne ograniczenia nie były by dla niego dotychczas osiągalne.
Mam tu na myśli szeroko rozumiane zdobycze cywilizacyjne z których każdy z nas w większej lub w mniejszej mierze, w bardziej lub
w mniej świadomy sposób korzysta. Tworzone przez człowieka narzędzia, swoiste protezy, jako przedłużenie mocy naszego ramienia powodują, że możemy zrobić i dotknąć coraz więcej, ale nie samemu (np: mnogość ukazanych miejsc i obrazów w tv) tym samym ograniczając swoje osobiste doznanie.
Zapewne tkwienie w takiej zindustrializowanej przestrzeni daje człowiekowi poprzez poczucie okiełznania materii, wrażenie bezpieczeństwa i kontroli własnego życia. Pozorny porządek pociąga jednak za sobą konieczność bezustannego doglądania, przymuszając nas po trosze do ciągłego powielania codziennych schematów życia pozornego, jedynie słusznych procedur, karności wobec nakazów nazywanych prawem. Owe rytuały społeczne wpisują całą naszą rzeczywistość i to za naszym przyzwoleniem,
w zgeometryzowane, podzielone, pomnożone, porządki brył, sześcianów, pudełek, działek, paczek, walizek, pokojów zgeometryzowanej przestrzeni do której jesteśmy przyuczani w mikroskali, dostając pierwszy kratkowany zeszyt, w makroskali patrząc na satelitarne zdjęcie pól i miast. Świat zastany przez człowieka obecnie w swej całej złożoności, różnorodności dóbr, skomplikowanych struktur społecznych, wykreowanych wartości zapewne może bardzo mocno oddziaływać na człowieka. Przyjmuje to niejednokrotnie formę oddziaływania o podłożu komercyjnym. Można wręcz powiedzieć, że obserwujemy powstawanie czegoś na kształt religii, gdzie rolę idola pełnią dobra, a obrządkiem jest ich zdobywanie.
Postęp technologiczny dał współczesnemu człowiekowi ogromne środki, jednak ze względu na dynamikę i pośpiech czasów nie zawsze zostaje czas na rozwój duchowy. Powoduje to obniżenie rangi tradycyjnych wartości społecznych, stawiając przed człowiekiem potrzebę stworzenia nowego kanonu etyczno-moralnego nadążającego za wciąż ewoluującym światem. Niestety wydaje mi się, że zinstytucjonalizowane religie nie mają w tej kwestii wiele do zaoferowania. Człowiek nowych czasów wyposażony został w środki
i potęgę niczym antyczne bóstwo. Ma moc tworzenia i niszczenia, jednakże przeważnie przez dynamizm swego działania więcej potrafi policzyć niż zrozumieć, a to wszystko czym się obudował chyba nie czyni go silniejszym, bo czy tak naprawdę zmieniła się istota tego co go motywuje? Czy daje mu to szansę uwolnienia się od tych najpierwotniejszych lęków, potrzeb i pragnień?
Wydaje mi się, że nie często zadajemy sobie trud, by uważnie przyjrzeć się co dokładnie jest motorem naszych lęków, pragnień, motywacji i będących tego skutkiem działań.
„trzeba udawać, trzeba kłamać, wciąż i zawsze(…) są we mnie myśli, zamiary, nadzieje, okrutne, wspaniałe, mordercze, a ja nic o nich nie wiem. Człowiek wyruszył na spotkanie innych światów, innych cywilizacji, nie poznawszy do końca własnych zakamarków., ślepych dróg, studni, zabarykadowanych, ciemnych drzwi.”
(Lem St. 1974, s.242).
Emocji tych nierzadko nie możemy zdefiniować to jednak nie odłącznie nam towarzyszą. Możemy co najwyżej próbować upchnąć je w uporządkowanym świecie rzeczy.
Podsumowując ta współczesna zależność podmiotu opakowanego w przedmioty, skłania mnie do wyeksponowania tego zjawiska poprzez wyakcentowanie form mechanicznych. Dlatego właśnie w swoich pracach tak bardzo zaangażowany jestem w posługiwanie się tą geometryczną formą jako czymś odciskającym silne piętno na mojej estetyce.
Jednakże funkcjonowanie tychże form byłoby pozbawione sensu bez zawarcia w nich tego co ma dla mnie jest wartością kluczową,
a mianowicie obrazu podmiotu – człowieka z nierozerwalnie związanymi z nim emocjami.
